بررسی همسویی هوش اخلاقی و رضایت شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان افشار یزد سال 1396

پرستاری حرفه ای انسانی است که در ذات خود با مسایل اخلاقی همراه است که این خود در گسترش هوش اخلاقی آن ها موثر است. همچنین آنها نقش عمده ای در کیفیت ارایه خدمات به عهده دارند لذا رضایت شغلی و کارآیی آن ها  باعث افزایش و ارتقای خدمات درمانی می گردد.

این مطالعه مقطعی بر روی 105پرستار شاغل در بیمارستان افشار یزد در سال1396 که به صورت سرشماری انتخاب شدند انجام گرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا و هوش اخلاقی لنیک و کیل و فرم مشخصات دموگرافیک بود. داده ها  با استفاده از نرم افزار آماری spss19  و آزمون توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شدند.           

یافته ها:

 بر اساس یافته ها میانگین هوش اخلاقی و رضایت شغلی به ترتیب6/6 ± 21/73 و 05/10 ± 23/61  بود. بالاترین میانگین مربوط به مولفه درستکاری (44/5± 09/58( و پایین ترین میانگین مربوط به مولفه دلسوزی(93/1  ±01/15) بود . ارتباط معنی داری بین رضایت شغلی و هوش اخلاقی وجود داشت. (001/0=p)  که این ارتباط بین رضایت شغلی و خرده مقیاس درستکاری، بخشش و دلسوزی معنادار بود (05/0<p) و ارتباط معنی داری بین رضایت شغلی و خرده مقیاس مسئولیت پرستاران وجود نداشت (150/0=p)

نتیجه گیری:

 پرستارانی که از هوش اخلاقی بالایی برخوردارند به این معنی که مسئولیت پذیری، دلسوزی، درستکاری و بخشش بیشتری دارند معمولا از لحاظ جسمانی عاطفی و ذهنی آماده تر هستند و این امر تاثیر گسترده ای در رضایت شغلی پرستاران بر جای می گذارد و به تدریج برنامه کاری درمان جالب، چالش برانگیز، فعالانه و خلاق خواهد شد.