همکاری علمی نویسندگان در مجله پایش بین سال های 1390 تا 1397

همکاری علمی بین نویسندگان حوزه ی پزشکی روز به روز در حال افزایش است. با توجه به نقش همکاری علمی در افزایش کیفیت و کمیت تولیدات علمی، این مطالعه با هدف انعکاس همکاری علمی بین نویسندگان در نشریه پایش انجام شد.

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر از نوع علم سنجی است. تمام مقالات منتشر شده مجله پایش بین سال های 1390 تا 1397 بررسی شدند. مقالات از نظر فراوانی نویسندگان، میانگین تعداد نویسندگان به ازای هر مقاله، دانشگاه ها/ موسسات و نویسندگان پرکار، همکاری درون و برون دانشگاهی، فراوانی جنسیت و ضریب همکاری گروهی بین نویسندگان محاسبه شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS 23 و برای پاسخ به فرضیه ها از آزمون کای-اسکویر استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد در نگارش 505 مقاله منتشر شده، 2206 نویسنده مشارکت داشته اند. میانگین تعداد نویسندگان در هر مقاله 4/49 نفر گزارش شد. ضریب همکاری علمی در مجله پایش 0/73 به دست آمد. تنها 8 مقاله از کل مقالات (1/5 درصد) تک نویسنده هستند و الگوی غالب هم نویسندگی 4 نویسنده بود. بین جنسیت نویسنده اول با تعداد نویسندگان همکار، ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (P value <0/05). در مقالاتی که زنان به عنوان نویسنده اول بودند، تعداد نویسندگان، در مقایسه با دیگر مقالات بیشتر بوده است.

نتیجه گیری:

 همکاری علمی نویسندگان در مجله پایش در سطح مطلوبی قرار دارد. با توجه به اهمیت سایر الگوهای همکاری نیاز است مطالعات بیشتری بر روی مجله پایش انجام گیرد تا وضعیت جامع تری از همکاری علمی در این مجله مشخص و جهت سیاستگذاری های موثر در اختیار مسیولین آن قرار گیرد.