تاثیر تلقیح دو قارچ میکوریزی و دو باکتری محرک رشد بر بهبود صفات نهال های تحت تنش خشکی مورد (Myrtus communis L.)

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر دو قارچ میکوریزی و دو باکتری محرک رشد بر زنده مانی و صفات رویشی نهال های مورد (Myrtus communis L.) در شرایط کم آبی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. تیمارهای تنش خشکی در سه سطح شامل 100 درصد ظرفیت زراعی (بدون تنش)، 60 درصد ظرفیت زراعی (تنش ملایم) و 30 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید)، و تیمارهای کود زیستی در هفت سطح شامل شاهد (بدون تلقیح)، قارچ Funneliformis  mosseae و قارچ Rhizophagus intraradices ، ترکیب این دو قارچ، باکتری Pseudomonas fluorescensو باکتریP. putida ، ترکیب این دو باکتری، در سه تکرار در نظر گرفته شد. نتایج آشکار کرد که تنش خشکی سبب کاهش، و تلقیح کودهای زیستی (به ویژه ترکیب قارچ ها، ترکیب باکتری ها) سبب افزایش صفات بررسی شده شد. در تنش کم آبی شدید، تیمارهای ترکیبی قارچ یا باکتری نسبت به شاهد، رویش ارتفاعی را 31-28 درصد، زی توده برگ را 52-51 درصد، زی توده ریشه را 42-36 درصد، زی توده کل را 41-37 درصد و زنده مانی را 50 درصد بهبود بخشیدند. نهال مورد توانست در شرایط خشکی شدید، بدون تلقیح نزدیک به 50 درصد و با تلقیح 100-90 درصد زنده مانی داشته باشد. به طور کلی، با توجه به کاهش اثر مخرب تنش کم آبی با کودهای زیستی بر متغیرهای نهال مورد، استفاده از این کودها به ویژه ترکیب دو قارچ میکوریزی و یا ترکیب دو باکتری محرک رشد می تواند در بهبود شاخص های رشد آن مفید باشد.