ارزیابی ایمنی آزمایشگاه های تشخیصی بیمارستان های زیرپوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398

منابع انسانی یکی از مهم ترین سرمایه های هر سازمانی بوده و ایجاد محیط کاری ایمن علاوه بر جلب رضایت مندی این سرمایه ارزشمند، کیفیت ارایه خدمات را نیز بالا می برد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ایمنی آزمایشگاه های تشخیصی بیمارستان های زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد.

مطالعه ی حاضر از نوع توصیفی بود که به روش مقطعی در سال 1398 و در 7 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از چک لیست بود که این چک لیست پس از ترجمه، اعتبارسنجی و تعیین روایی(به روش روایی صوری کیفی) گردید و وضعیت ایمنی آزمایشگاه های مورد مطالعه در چهار دستهی عالی، خوب، متوسط و ضعیف دسته بندی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از روش های آمار توصیفی و نرم افزار SPSS صورت پذیرفت.

در تعیین روایی چک لیست با استفاده از روایی صوری کیفی، نظرات متخصصان به صورت تغییراتی در ابزار اعمال شد. در بخش توصیفی تحقیق و در میان ابعاد ایمنی آزمایشگاه های تشخیصی، بالاترین نمره ی میانگین مربوط به ابعاد«مخاطرات ارتباطی» و «اطلاعات ایمنی» و پایین ترین نمره ی میانگین نیز در بعد«ایمنی حریق» ارزیابی شد. 

مطابق نتایج تحقیق، وضعیت کلی ایمنی آزمایشگاه های تشخیصی بیمارستان های دست بررسی در سطح مناسبی می باشد، با این حال مولفه ایمنی حریق به عنوان یکی از مولفه های مهم ایمنی ضعیف ارزیابی شد و ضروری است اقدامات لازم در راستای بهبود آن انجام گیرد.