اثرات هیستوپاتولوژیکی تجویزخوراکی عصاره ی هیدرو الکلی سیاه دانه در دستگاه گوارش موش صحرایی

سیاه دانه با اثرات ضدالتهابی و ضد میکروبی از جمله گیاهان دارویی پرمصرف می باشد که به دلیل عوارض زیاد داروهای شیمیایی به عنوان درمان جایگزین یا کمکی استفاده می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات ترمیمی و حفاظتی سیاه دانه از دیدگاه پاتولوژیکی در دستگاه گوارش موش صحرایی بود.

در این مطالعه 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. گروه آزمایشی اول 400 mg/kg و گروه آزمایشی دوم 800 mg/kg عصاره ی سیاه دانه و گروه کنترل سرم فیزیولوژی به صورت خوراکی و روزانه تا 2 ماه دریافت کردند. نمونه های دوازدهه، ژژنوم و ایلیوم پس از ثبوت توسط فرمالین 10%  نمکی، مراحل پاساژ و قالب گیری را طی کرده و برش های 5 میکرونی از آنها تهیه شده و توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین ایوزین رنگ آمیزی شدند. در نهایت با میکروسکوپ نوری برای تعیین خصوصیات بافت شناسی بررسی شده و طول پرزهای روده کوچک در ناحیه ابتدای دوازدهه، ژژنوم، ایلیوم، ،عرض پرزها و درصد سلول های گابلت از کل سلول های پوششی روده در نواحی مذکور بررسی گردید و نتایج با نرم افزار SPSS آنالیز شد.

نتایج نشان داد که سیاه دانه باعث افزایش طول پرزها در دوازدهه، ژژنوم و ایلیوم به صورت معنی دار بود. همچنین عرض پرزها و درصد سلول های گابلت افزایش داشت.

با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که سیاه دانه با افزایش طول پرزها باعث افزایش جذب مواد غذایی شده و اثرات محافظتی دارد.