دیالکتیک امر سیاسی و زیبایی شناسی: تاملات نظری ژاک رانسیر در باب زیبایی شناسی و نسبت آن با سیاست

رانسیر با تاکید بر این جمله که «در کنه سیاست ورزی زیبایی شناسی است» به بررسی وجوه زیبایی شناسانه سیاست و وجوه سیاسی زیبایی شناسی در جایی می پردازد که عملی آن مقولات مربوط به امر محسوس را اصلاح کرده و یا تغییر و دگرگونی در آن بوجود آورده باشد. این طرح با پیش فرض گرفتن «برابری» در اندیشه و دستگاه فکری او به بازاندیشی نسبت میان سیاست و زیبایی شناسی می پردازد. از نظر رانسیر هر دوی این حوزه ها «از راه های موازی، به موضوعات واحدی می پردازند». این دو ساحت که هر یک به شیوه خود توزیع مجدد امر محسوس را موجب می شوند، با ایجاد اشکال مختلف ابداع و نوآوری، گفتار و بیان را از تقلیل به نقش های در نظر گرفته شده رها می سازند. در جایی که این دو حوزه در یک درهم بودگی و همبستگی با برچیده شدن منطق توزیع امرمحسوس و بازتوزیع آن، مرزهای تجربه گری را می گشایند؛ آن هم با پیش فرض گرفتن برابری که امر سیاسی را در راستای رهایی محقق می سازد.