شناسایی و اولویت بندی موانع ارایه ی خدمات پایدار سلامت همراه

قابلیت هایی چون امکان ارایه ی خدمات بهداشتی-درمانی با هزینه ی مناسب در هر زمان و مکان، در چارچوب سلامت الکترونیک، منجر به توسعه ی مفهوم جدیدی با عنوان سلامت همراه شده است. مطالعه ی حاضر، با رویکرد ترکیبی کمی-کیفی، با هدف شناسایی و اولویت بندی موانع ارایه ی خدمات سلامت همراه و ارایه ی راهکارهایی برای کاهش این موانع، در دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1397 به انجام رسید.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به صورت اکتشافی-تحلیلی انجام شد. ابتدا داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و انجام مصاحبه های عمیق با خبرگان حوزه ی سلامت الکترونیک گردآوری شد. سپس، پرسش نامه ی مقایسات زوجی تنظیم و توسط 24 نفر خبره با تخصص در سلامت همراه تکمیل و موانع، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert Choice، اولویت بندی شدند.

در پژوهش حاضر، 27 عامل به عنوان موانع موثر بر ارایه ی خدمت سلامت همراه شناسایی و براساس مدل PESTEL، در قالب پنج گروه دسته بندی شدند. نتایج نشان داد موانع ساختاری-مدیریتی (0/296)، انسانی (0/223)، اقتصادی (0/184)، تکنولوژیک (0/154) و قانونی-حقوقی (0/143) به ترتیب دارای اهمیت بالاتری نسبت به هم هستند.

یافته ها نشان می دهد فقدان حمایت مدیران ارشد از برنامه های سلامت همراه، مهم ترین مانع در تحقق سلامت همراه است. از این رو، پیش از هر چیز باید با جلب پشتیبانی سطوح عالی مدیریت از سلامت همراه، نسبت به برنامه ریزی برای رفع سایر موانع، با توجه به اولویت آن ها، اقدام کرد.