بررسی آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و بهنجار

هدف از پژوهش حاضر مقایسه آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و بهنجار می باشد. طرح این پژوهش از نوع علی-مقایسه ای و از نظر هدف، کاربردی است.
نمونه مورد بررسی شامل100 نفر که 50 نفر آنها را کودکان مبتلا به اوتیسم و 50 نفر آنها را کودکان بهنجار با سنین بین 3 تا 12 سال تشکیل می دهند که از لحاظ سن، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شدت اختلال، عدم ابتلاء به بیماری های حاد جسمانی و روانی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملا همگون بودند و با استفاده از نمونه گیری تصادفی  به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. از هر یک از افراد گروه به میزان Ml  5نمونه خونی جهت بررسی آلودگی به انگل توکسوپلاسما اخذ شد. جهت بررسی فرضیه های تحقیق از آزمون غیر پارامتریک کای دو، یو من ویتنی، کروسکال والیس برای تحلیل داده ها استفاده شد، ابزار مورد استفاده در پژوهش، مقیاس پرخاشگری پیش دبستانی (واحدی و همکاران، 1387) و الایزا ریدر (Elisa redder) که به منظور قرایت نتایج تست (خون) طراحی شده است.
نتایج حاصل نشان داد که کودکان اوتیسم، میزان آلودگی بیشتری به انگل توکسوپلاسما گوندای نسبت به گروه بهنجار داشتند. همچنین کودکان آلوده به این انگل، پرخاشگری بیشتری نسبت به گروه غیر آلوده داشتند.
در گروه کودکان اوتیسم، کودکان اوتیسمی که به این انگل دچار بودند، پرخاشگری بیشتری نسبت به کودکان اوتیسم غیر آلوده به انگل نشان دادند.