تعیین و مقایسه مقدار بهینه چربی و صمغ دانه بالنگو در ماست تازه با دو روش الگوریتم ازدحام ذرات چندهدفه و سطح پاسخ

در این تحقیق اجزاء مخلوط ماست تازه کم چرب حاوی صمغ دانه بالنگو مدل سازی و بهینه یابی شد. برای این منظور ابتدا متغیرهای مستقل مقادیر صمغ دانه بالنگو (0 تا 0/1 درصد) و چربی (0 تا 2 درصد) به روش کاملا تصادفی در قالب طرح مرکب مرکزی مدل سازی شدند و هریک از متغیرهای پاسخ (آب اندازی، pH، امتیاز طعم، رنگ، بافت و پذیرش کلی) در قالب مدل رگرسیون چندجمله ای به صورت تابعی از متغیرهای مستقل ارایه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش صمغ دانه بالنگو آب اندازی و pH نمونه ها کاهش و امتیاز طعم و مزه، بافت، رنگ و پذیرش کلی نمونه ها افزایش یافت. افزایش چربی نیز فقط منجربه کاهش آب انداری نمونه ها شد. سپس مدل های به دست آمده، توسط الگوریتم ازدحام ذرات چندهدفه و الگوریتم بهینه یابی عددی به روش سطح پاسخ، بهینه گردید، به طوری که آب اندازی حداقل و امتیازهای طعم، بافت و پذیرش کلی حداکثر درنظرگرفته شدند. نتایج مقایسه میانگین سه نقطه بهینه به دست آمده از دو الگوریتم نشان داد که به طورکلی در بهینه یابی اجزاء مخلوط ماست کم چرب حاوی صمغ دانه بالنگو، الگوریتم ازدحام ذرات چندهدفه از عملکرد بهتری نسبت به الگوریتم بهینه یابی عددی به روش سطح پاسخ برخوردار است. میانگین میزان بهینه صمغ دانه بالنگو و چربی در روش الگوریتم ازدحام ذرات چندهدفه به ترتیب 0/85 و 1 درصد و در روش الگوریتم بهینه یابی عددی به روش سطح پاسخ 0/89 و 1/94 درصد به دست آمد.