مقایسه امتیازات آزمون های غربالگری حرکت عملکردی در پسران فوتبالیست نوجوان با و بدون ناهنجاریهای زانوی ضربدری و پرانتزی

 ناهنجاری‌های وضعیتی اندام تحتانی به‌عنوان عاملی که در راستای بدن تغییراتی ایجاد می‌کند، مورد توجه می‌باشد. آزمون‌های غربالگری حرکت عملکردی که نقش مهمی را در پیش‌بینی آسیب‌های ورزشی ایفا می‌کند، می‌تواند از این تغییرات که راستای طبیعی بدن را برهم می‌زند، متاثر گردد. هدف از این پژوهش مقایسه امتیازات آزمون‌های غربالگری حرکت عملکردی در پسران فوتبالیست نوجوان با و بدون ناهنجاری‌های زانوی ضربدری و پرانتزی بود.
روش بررسی

 برای انجام این تحقیق، 60 فوتبالیست نوجوان با میانگین سن 57/0 ± 39/15 سال، قد 33/7 ± 14/167 سانتی‌متر و وزن 59/8 ± 25/55 کیلوگرم و فاقد هرگونه آسیب، به‌صورت هدفمند به‌عنوان نمونه آماری انتخاب و به سه گروه زانوی ضربدری (20 نفر)، زانوی پرانتزی (20 نفر) و بدون ناهنجاری (20 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی ناهنجاری‌های زانوی ضربدری و پرانتزی از کولیس استفاده شد. غربالگری حرکت عملکردی نیز به‌وسیله مجموعه آزمون‌های غربالگری حرکت عملکردی شامل (اسکوات کامل، گام برداشتن از روی مانع، لانج، تحرک‌پذیری شانه، بالا آوردن مستقیم فعال پا، شنای پایداری تنه و ثبات چرخشی) انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0  P< استفاده شد.

در مقایسه امتیاز آزمون های غربالگری حرکت عملکردی بین گروه‌های با ناهنجاری زانوی ضربدری (98/1 ± 50/13)، زانوی پرانتزی (51/2 ± 15/14) و بدون ناهنجاری (08/2 ± 60/15) اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (013/0=P). این امتیاز در بین افراد با و بدون ناهنجاری زانوی ضربدری تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (011/0=P). همچنین بین افراد با و بدون ناهنجاری زانوی پرانتزی و بین افراد با زانوی پرانتزی و ضربدری نیز تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0<P).

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که فوتبالیست‌های دارای ناهنجاری زانوی ضربدری در مقایسه با فوتبالیست‌های با ناهنجاری زانوی پرانتزی و بدون ناهنجاری، عملکرد ضعیف‌تری در آزمون‌های‌ غربالگری حرکت عملکردی داشتند.