نقش برنامه درسی مبتنی بر شایستگی در اشتغال پذیری فارغ التحصیلان نظام های مهارتی (مطالعه موردی: دانشگاه جامع علمی کاربردی)

هدف این پژوهش بررسی ویژگی های مهم برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی و عوامل اشتغال پذیری فارغ التحصیلان دانشگاه علمی کاربردی است. داده ها از طریق مصاحبه و روش های کیفی و توصیفی - استنتاجی جمع آوری و تحلیل شدند. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر اجرا، کیفی و پدیدارشناسانه است. جامعه آماری شامل متخصصان برنامه درسی است که 10 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. روایی و پایایی تحقیق مورد تایید چهار نفر از متخصصین قرار گرفت. نتایج نشان می دهد ایجاد زمینه مناسب آموزشی بر مبنای نیازهای مهارتی مشاغل، همسویی با تغییرات سریع فناورانه، داشتن انعطاف، سنجش صلاحیت حرفه ای فارغ التحصیلان قبل از اشتغال، آموزش خلاقیت و کارآفرینی از ویژگی های برنامه درسی مبتنی بر شایستگی است. آشناسازی دانشجویان با تکنیک ها و مهارت های جدید برای احراز شغل، اجرای آموزش ها در محیط های کارورزی و کسب تجارب واقعی کار قبل از اشتغال از عوامل افزایش اشتغال پذیری و در مقابل، تعداد بالای ساعات آموزش های نظری، بروز نبودن محتوا، تجربه محدود در محیط واقعی کار و عدم آمادگی کافی برای انجام کار از دلایل عدم استقبال از فارغ التحصیلان دانشگاه جامع هستند. تقویت ترکیب اعضای تخصصی تدوین برنامه ، اجرای نظام صلاحیت حرفه ای، متناسب سازی برنامه ها با نیازهای واقعی بازار کار، نظارت مستمر و کارآمد، تقویت پیوند بین نظام طبقه بندی مشاغل، نظام طبقه بندی رشته های تحصیلی و نظام اطلاعات بازار کار از راهکارهای بهبود اثربخشی برنامه های درسی این دانشگاه پیشنهاد شدند.