بررسی ارتباط بین فعالیت های روزانه زندگی و افسردگی در سالمندان شهرستان مانه و سملقان

 از عوامل خطر مهم بروز افسردگی در سالمندان، ناتوانی جسمی آن ها در انجام فعالیت های معمول است و از سوی دیگر افسردگی با عواقبی همچون از بین رفتن علاقه در انجام فعالیت های روزمره و عدم استقلال همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین توانایی در انجام فعالیت های روزانه زندگی در سالمندان و ارتباط آن با میزان افسردگی در شهرستان مانه و سملقان در سال 1396 انجام شده است.

مطالعه از نوع بررسی مقطعی در سال 1396 انجام شده است. جامعه پژوهش کلیه سالمندان (60 سال و بالاتر) شهرستان مانه و سملقان بود. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای بود و حجم نمونه 148 نفر تعیین شد. داده ها از طریق پرسش نامه های فعالیت های روزانه زندگی (ADL و IADL) و افسردگی سالمندان (GDS-15) جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای اسکویر، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون صورت گرفت.

از میان شرکت کنندگان 86 نفر (58/1 درصد) زن و 62 نفر (41/9 درصد) مرد بودند. 109 نفر (73/6 درصد) در گروه سنی 60 تا 75 سال و مابقی بیشتر از 75 سال سن داشتند. از لحاظ افسردگی، 71 نفر (48 درصد) دارای افسردگی متوسط یا شدید بودند و از نظر فعالیت های روزمره زندگی 4 نفر (2/7 درصد) 2 نفر مرد و 2 نفر زن بودند سن آنها 68 و بالاتر بود. محل سکونت روستا، و میزان درآمد ماهیانه آنها کمتر از 200 هزار تومان بود. 3 نفر (75%) با همسر و 1 نفر با فرزند زندگی می کرد. از نظر فعالیت های روزمره با استفاده از ابزار 61 نفر (41/2 درصد) وابسته یا نیازمند به کمک بودند. میان افسردگی و فعالیت های روزانه زندگی با 0/001>r=0/304) ، P) و بدون ابزار0/01>r=0/193) ، P) و در سالمندان رابطه منفی و معناداری وجود داشت؛ بدین معنا که با افزایش یکی دیگری کاهش می یافت یا بالعکس.

توانایی سالمندان در انجام فعالیت های روزانه زندگی (با و بدون ابزار)، پیشگویی کننده خوبی برای ابتلا به افسردگی در آن ها است. می توان با بررسی سلامت و توانایی سالمندان در انجام فعالیت های روزانه، توسط تیم های بهداشتی و درمانی و اعضای خانواده سالمند، از پیشرفت ناتوانی آن ها در انجام فعالیت های زندگی و ابتلای آنان به افسردگی پیشگیری کرد.