تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز بر مکانیسم پیش بین کنترل تعادل بر کنترل قامت و عملکرد حرکتی سالمندان

 بهبود تعادل و تحرک عملکردی برای پیشگیری از افتادن و عواقب جبران ناپذیر آن در سالمندان توجه بسیاری از محققین حیطه سالمندی را به خود جلب کرده است؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر تاثیر تمرینات متمرکز بر مکانیسم پیش بین کنترل قامت بر تعادل و عملکرد حرکتی سالمندان بود.

در این پژوهش تجربی که در سال 1396 انجام شد، جامعه آماری را سالمندان مرد با سابقه افتادن حداقل یک بار در شش ماه گذشته شهر اصفهان تشکیل دادند. پس از در نظر گرفتن معیارهای تحقیق، چهل نفر از واجدین شرایط انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. از این میان هجده نفر از گروه آزمایش با میانگین سنی 3/2± 70/4، قد 6/2± 165/3، وزن 4/2± 65/3 و 15 نفر از گروه کنترل با میانگین سنی 3/1± 6/669، قد 5/5± 167/0 و وزن 6/8± 67/3 در تحقیق وارد شدند. گروه آزمایش در برنامه مداخله تمرینی متمرکز بر مکانیسم پیش بین کنترل قامت شرکت کردند. برای اندازه گیری کنترل قامت سالمندان از دستگاه فوت اسکن و برای اندازه گیری عملکرد حرکتی آن ها از آزمون زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون آنووای تکراری در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. از آنووا با اندازه گیری تکراری برای بررسی هم زمان اثر زمان و اثر گروه استفاده شد.

اعمال مداخله تمرینی باعث بهبود معنادار میانگین کنترل قامت سالمندان گروه آزمایش در شاخص های قدامی خلفی از 6/2±28/1 در پیش آزمون به 2/4±20/5 در پس آزمون 8/2=F و P≤0/05، داخلی خارجی از 5/1±17/1 در پیش آزمون به 2/9±13/2 در پس آزمون  31/4=F و P≤0/05)، و کل از 21/2±312/4 در پیش آزمون به 17/5±285/8 در پس آزمون (10/0=F و P≤0/05) و بهبود میانگین نمره آزمون برخاستن و رفتن از 2/1±13/3 در پیش آزمون به 1/0±10/1 در پس آزمون (0/16=F و P≤0/05) شده بود. همچنین گروه آزمایش در میانگین نمره آزمون زمان برخاستن و رفتن و شاخص های کنترل قامت نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله تمرینی، عملکرد معنادار بهتری نشان دادند (P≤0/05).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد هشت هفته برنامه تمرینی متمرکز بر مکانیسم پیش بین کنترل تعادل می تواند در بهبود کنترل قامت و عملکرد حرکتی سالمندان موثر باشد.