بررسی ویژگی های فیزیکو شیمیایی، تغذیه ای و آنتی اکسیدانی دو رقم عدس ایرانی سیاه و سبز

عدس در بین حبوبات از نظر پروتئینی بسیار غنی بوده و گوشت مردم فقیر نامیده می شود. در این تحقیق ویژگی های فیزیکوشیمیایی، تغذیه ای و آنتی اکسیدانی دو نمونه عدس سبز معمولی و سیاه ایرانی، شامل رطوبت و مواد فرار، خاکستر کل، چربی، پروتئین، فیبر خام، کربوهیدرات، اندازه گیری خاصیت آنتی اکسیدانی کل و محتوی کاروتنوییدی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد عدس سبز دارای محتوی رطوبت و مواد فرار (72/6 گرم درصد گرم) و کربوهیدرات (34/59 گرم درصد گرم) بالاتری است در حالی که عدس سیاه دارای خاکستر (عناصر معدنی) (66/3 گرم در صد گرم)، فیبر خام (40/7 گرم در صد گرم)، چربی (95/1 گرم در صد گرم)، پروتئین (02/26 گرم در صد گرم) و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتر بر اساس آزمون های  DPPH (IC50 برابر با 8/2408 میلی گرم بر لیتر) و FRAP (غلظت یون هایFe2+ برابر با 4/0 میلی مولار) است. محتوی کاروتنوییدی عدس سیاه نیز 024/0 میکروگرم برگرم ارزیابی شد. بنابراین می توان گفت با وجود امتیازاتی که عدس سیاه نسبت به سبز دارد از نظر تغذیه ای ناشناخته مانده و توصیه ی عموم به مصرف و گنجانیدن آن در سبد غذایی خانواده هم از نظر اقتصادی و هم کشاورزی با توجه به شرایط کشت دیم عدس در کشور و بحران کم آبی موجود بسیار مناسب به نظر می رسد.