ارزیابی کمی و کیفی سلول ها در چند محصول تجاری پروبیوتیک و بررسی تاثیر شرایط انبارمانی بر زنده مانی و قابلیت کشت مخمر پروبیوتیک

یکی از معیارهای مهم برای تعیین کیفیت محصولات حاوی پروبیوتیک ها، حضور تعداد مشخصی از سلول های زنده در هر گرم از محصول است. برای انتقال تعداد کافی از سلول های زنده به دستگاه گوارش، باید جمعیت میکروارگانیسم های پروبیوتیک طی دوره انبارمانی، حفظ شود. در مطالعه حاضر، در ابتدا جداسازی و شمارش سلول های زنده در چند محصول پروبیوتیک با استفاده از روش های شمارش در پلیت و فلوسیتومتری انجام شد. سپس جدایه ها با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. همچنین تاثیر دماهای مختلف نگهداری طی 30 روز بر زنده مانی مخمرهای پروبیوتیک با روش های مذکور، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تعداد و نوع سویه جدا شده از یک نوع پروبیوتیک تجاری، ساشه پروتکسین ریستور، با تعداد و نوع سویه درج شده بر روی محصول مطابقت داشت، اما تعداد سلول های قابل کشت کپسول پروتکسین بالانس و محصول دیلیست با میزان جمعیت ادعا شده بر روی محصول مطابقت نداشت. در زمینه نتایج شمارش مخمرها نکته قابل توجه این بود که تنها 37 درصد سلول ها قابلیت کشت بر روی محیط کشت YPG آگار داشتند، در حالیکه بررسی زنده مانی سلول ها بر اساس انسجام غشای سیتوپلاسمی، حاکی از زنده مانی بیش از 87 درصد سلول ها بود. سلول های مخمری دیلیست، پایداری مطلوبی در محدوده دمایی 35-و 4 درجه سلسیوس نشان دادند. براین اساس می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش های مختلف کشت و همچنین استفاده از شرایط فیزیکوشیمیایی متفاوت می تواند بر نتایج جداسازی و شمارش میکروارگانیسم ها تاثیر بسیار زیادی داشته باشد، در نتیجه استفاده از روش های مختلف جهت حصول به نتایج صحیح الزامی است.