آثار روان شناختی دعا و نیایش با خدا و تاثیر آن بر سلامت روح و روان

همه انسان‌ها در تمام عمر، خصوصا دوران پرمخاطره جوانی نیازمند احساس امنیت و آرامش هستند، اما بیشتر آنان نمی‌دانند که چگونه باید آن امنیت روحی و روانی را به دست آورند. از جمله راه‌های بسیار مهم و موثر در احساس امنیت روحی و روانی و کسب آرامش برای جوانان، ارتباط مستقیم و بی‌واسطه با پروردگار است. حفظ سلامت روانی و جسمانی، از مهم‌ترین رسالت‌های زندگی به شمار می‌آید. اسلام به‌عنوان دین انسان‌ساز تاکید زیادی بر تربیت انسان‌هایی دارد که از سلامت روانی برخوردارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی آثار روان‌شناختی دعا و نیایش با خدا و تاثیر آن بر سلامت روح و روان بود. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، با جست‌وجو در متون دینی و روان‌شناسی صورت گرفت.

دعا و نیایش، کبریا و عظمتی دارد که خدای تعالی، آن را به عظمت توصیف می‌کند. دعا، بیان کلامی یا غیرکلامی برآمده از درون داعی است که فزونی ظرفیت پذیرش برآمده از شناخت نسبت به پروردگار، وجود اصل سنخیت بین عبد و معبود و تقویت ایمان درونی عامل محرک آن است.