بررسی گزینه های حمل ونقل همگانی از لحاظ توسعه پایدار شهری و انتخاب گزینه مناسب تر با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی

حمل ونقل شهری، به عنوان یکی از عوامل مهم حیات و رشد پایدار شهر و یکی از اجزای مهم حمل ونقل مطرح می باشد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی گزینه های مختلف حمل ونقل عمومی از لحاظ ارکان سه گانه توسعه پایدار شهری نگارش یافته است. این پژوهش، به لحاظ هدف، از نوع کاربردی و به لحاظ روش انجام، از نوع تحقیقات توصیفی، پیمایشی می باشد. گردآوری داده ها به دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته و ابزار گردآوری، پرسش نامه محقق ساخته مقایسات زوجی بوده است. نمونه مورد مطالعه شامل 80 نفر از متخصصان و کارشناسان حوزه حمل ونقل عمومی و متخصصان برنامه ریزی و توسعه پایدار شهری در جامعه دانشگاهی بوده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل سلسه مراتبی مقایسات زوجی و نرم افزار Expert Choiceبهره گرفته شده است. یافته های پژوهش در بعد اقتصادی توسعه پایدار نشان داد که مناسب ترین و پایدارترین سیستم حمل ونقل عمومی، سیستم قطار شهری و بعد از آن به ترتیب اتوبوس و تاکسی می باشد.. در بعد اجتماعی نیز بیشترین اولویت با قطار شهری و پس از آن تاکسی و اتوبوس قرار دارد. البته تاکسی و اتوبوس در زمینه این متغیرها بین اولویت دوم و سوم گاهی از یکدیگر سبقت گرفته اند. در نهایت، نتایج پژوهش حاکی از آن است که سیستم های حمل ونقل عمومی در شهر تهران به لحاظ مطلوبیت و پایداری از بیشترین تا کمترین میزان به ترتیب عبارتند از: سیستم قطار شهری، تاکسی و اتوبوس.