بررسی امکان برآورد بیوماس مراتع با استفاده از اطلاعات رقومی ماهواره ای لندست 8

با توجه به محدودیت هایی که در اندازه گیری میدانی پوشش گیاهی وجود دارد؛ کاربرد شاخص های گیاهی جهت برآورد بیوماس عرصه های مرتعی با استفاده از داده های ماهواره ای در مطالعات مرتع می تواند بسیار کاربردی باشد. در این راستا، لازم است شاخص های گیاهی مناسب شناسایی گردند. هدف از این پژوهش بررسی امکان برآورد بیوماس مراتع با استفاده از شاخص های گیاهی حاصل از اطلاعات رقومی ماهواره لندست 8 و تعیین مناسب ترین آنها در مناطق نیمه خشک شمال شرق کشور می باشد. برای این منظور مقادیر متوسط شاخص های گیاهی NDVI، TDVI، SAVI، ARVI، EVI، OSAVI، IPVI، GRVI و GNDVI درون هر واحد یک هکتاری از شبکه حوضه مورد مطالعه، محاسبه گردید. سپس، همبستگی این مقادیر با متوسط مقادیر اندازه گیری شده میدانی این واحدها از طریق رگرسیون خطی مورد بررسی قرار گرفت و مدل رگرسیونی هر شاخص جهت برآرود بیوماس مشخص گردید. در نهایت، نتایج حاصل مورد اعتبارسنجی قرار گرفت و نقشه بیوماس عرصه برای هر شاخص تهیه شد. نتایج نشان داد تمامی شاخص ها از همبستگی بالا و قابل قبولی با داده های واقعی بیوماس برخوردار بودند. بر اساس نتایج اعتبارسنجی، شاخص گیاهی SAVI با ضریب تبیین 79/0 و مقدار ریشه میانگین مربعات خطای 73/14 درصد مناسب ترین شاخص گیاهی جهت برآورد بیوماس در منطقه بود. این شاخص ها با بکارگیری طول موج های قرار گرفته در محدوده باند آبی، اثر ریزگردها را در محاسبات اصلاح نموده که باعث کاهش اثر اتمسفری شده و بهبود نتایج محاسبه شاخص NDVI را در پی دارد و می توان آن را شاخص NDVI اصلاح شده نیز نامید. بر اساس نتایج بدست آمده، شاخص های گیاهی که از نسبت گیری باندهای مادون قرمز نزدیک و قرمز مریی حاصل می شوند، همبستگی بالایی با بیوماس دارند. به طور کلی هرچه شاخص های گیاهی از باندهای با طول موج کوتاه تر استفاده کنند، در مناطق خشک و نیمه خشک که بیشتر تحت تاثیر ریزگردها می باشند، دقت برآوردها کاهش می یابد.