بررسی ریتم در ترجمه های فارسی آثار کریستیان بوبن مورد مطالعه: ترجمه ی مهوش قویمی از Geai و Isabelle Bruges (ابله محله) و (ایزابل بروژ)

این مقاله به بررسی ریتم در ترجمه های مهوش قویمی از آثار کریستیان بوبن می پردازد. بوبن اندیشه ای ساده و صمیمانه را در قالب سبکی ساده و فارغ از جمله های پیچیده و کلمه های پرطمطراق بیان می کند؛ نوشته های او سرشار از جمله های کوتاهی است که ریتم آرام یا تند آن ها بیانگر احساس و اندیشه ی شخصیت هاست. از دیدگاه هانری مشونیک هر متن ریتم خاص خود را دارد که نقشی اساسی در معنازایی آن ایفا می کند؛ وظیفه ی مترجم کشف عناصر معنازایی در متن اصلی و سپس بازآفرینی آن در ترجمه است که مشونیک از آن به عنوان «مطابقت بوطیقایی» (Concordance poétique) بین متن اصلی و ترجمه یاد می کند. بررسی ترجمه ی دو داستان ابله محله و ایزابل بروژ نشان می دهد هرچند مترجم به دلیل تفاوت های زبانی یا رعایت قواعد درست نویسی گاهی از ریتم متن اصلی فاصله گرفته اما در بازآفرینی ریتم و نشانه های شفاهیت (Oralité) متن موفق شده است.