مقایسه ضخامت بافت نرم صورت در مردان با زنان و رابطه اسکلتی کلاس I

سابقه و

 رابطه متناسب بین ساختار های مختلف صورت که شامل ضخامت بافت نرم و اجزای دندانی و اسکلتی می باشد، کلید اصلی زیبایی است. برخلاف گذشته که تنها بر روی بافت سخت و اکلوژن دندانی تاکید می شد، امروزه دستیابی به تناسب بافت نرم صورت هدف اولیه درمان ارتودنسی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ضخامت بافت نرم صورت با رابطه اسکلتی کلاس I در رادیوگرافی لترال سفالومتری و مقایسه این مقادیر میان زنان و مردان می باشد تا از نتایج آن در طرح درمان های ارتودنسی و جراحی های کرانیوفاسیال استفاده شود.

 در این مطالعه مقطعی 180 رادیوگرافی لترال سفالومتری از 77 مرد و 103 زن با بازه سنی 18 تا 24 سال که به مطب های خصوصی ارتودنسی مراجعه کرده بودند، بر روی کاغذ استات تریس شد و 10 متغیر آناتومیکیGlabella ، Nasion، Rhinion، Subnasal، Upper lip، Stomion،lip Lower ، Labiomental region ، Pogonion و Menton به موازات پلن فرنکفورت اندازه گیری شد.

 ضخامت بافت نرم صورت در مردان در نواحی Nasion (مردان=1/55±5/65، زنان=1/47±4/38)،  Rhinion(مردان=0/64±3/07، زنان=0/57±2/5)، Subnasal (مردان=2/55±16/39، زنان=1/44±14/05)، Upper lip (مردان=2/29±15/51، زنان=1/64±13/57)،Lower lip  (مردان=1/85±16/48، زنان=1/39±14/64)، Labiomental region (مردان=1/46±11/02، زنان=1/67±10/49) و Pogonion (مردان=1/64±11/4، زنان=1/77±10/32) به دست آمد که در مردان به طور معنی داری بیشتر از زنان می باشد (0/05>p).

 بر اساس نتایج این مطالعه، تفاوت معنی داری در ضخامت بافت نرم صورت بین دو جنس مشاهده شد، به طوریکه مردان در بیشتر نواحی، ضخامت بافت نرم صورت بیشتری نسبت به زنان داشتند.