ارزیابی مطلوبیت مکانی کاربری کشاورزی با توجه به توان اکولوژیکی، اقتصادی و نیاز اجتماعی در حوزه آبخیز سمنان

بهره برداری بهینه و اصولی از منابع طبیعی سرزمین و سامان دهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیک، نقش مهمی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب محیط زیست در راستای توسعه پایدار دارد. لیکن در نظر نگرفتن نیاز اجتماعی علی رغم در نظر گرفتن توان اقتصادی و به خصوص توان اکولوژیک در برنامه ریزی سرزمین، منجر به عدم تطابق با واقعیت زمینی می باشد که این موضوع یکی از اصول اساسی هر برنامه ریزی سرزمین می باشد.

در این پژوهش با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار و تحلیل سلسله مراتبی و استانداردسازی معیارها با استفاده از مجموعه های فازی، علاوه بر تهیه نقشه توان اکولوژیک و اقتصادی برای کاربری کشاورزی، نیاز اجتماعی نیز برای تغییر زمین از زمین های بایر به کشاورزی مکان دار گردید و با تلفیق این نقشه ها با یکدیگر نقشه مطلوبیت تغییر کاربری اراضی بایر به کشاورزی در حوزه آبخیز سمنان به دست آمد که می توان از این نقشه در مدل سازی تغییرات کاربری زمین نیز استفاده نمود.

در این پژوهش نرخ بی کاری و نرخ رشد جمعیت در ده سال آینده به عنوان مهم ترین عوامل اجتماعی تغییر کاربری کشاورزی، دسترسی به جاده و برق به عنوان مهم ترین عوامل اقتصادی و آب و خاک به عنوان مهم ترین منابع اکولوژیکی کاربری کشاورزی تعیین گردید.

در نظر گرفتن نیاز اجتماعی و توان اقتصادی در کنار توان اکولوژیک، تطابق بیش تری با واقعیت زمینی دارد و می تواند در تخصیص بهینه کاربری اراضی کشاورزی مورد استفاده قرار گیرد.