مطالعه کشتارگاهی میزان شیوع و ضایعات پاتولوژیک ناشی از آلودگی به Dictyocaulus viviparous در گاو و گاو میش

نماتود Dictyocaulus viviparus عامل برونشیت شدید در حیوانات شیری بوده و به عنوان مسیول بروز ضررهای اقتصادی قابل توجه در این نوع دام شناخته شده است. مطالعه حاضر  به منظور  تعیین میزان وقوع آلودگی به کرم ریوی گاوها (D. viviparous)، انگل شدیدا اندمیک، در گاو و گاومیش در استان گیلان به اجرا در آمده است.

نمونه مدفوع متعلق به 212 راس گاو و 189 راس گاومیش با استفاده از تکنیک Baermann مورد آزمایش قرار گرفت. پس از کشتار دام ها در کشتارگاه، ریه متعلق به تمام گاوها و گاومیش ها جدا، نمونه برداری و  به منظور  مشاهده حضور انگل D. viviparus در ریه به دقت مورد مطالعه قرار گرفتند.

یافته ها: 

به طور کلی تفاوت غیر معنی داری در میزان شیوع آلودگی به انگل D. viviparus، در نمونه های مدفوع گاوها (22/64%) و گاومیش ها (26/32%) مشاهده شد. در مطالعه ماکروسکپی، در بافت های ریوی آسیب دیده و بیمار متعلق به 5 راس گاو و 5 راس گاومیش، علایم پنومونی شدید، ضایعات ندولار و پرخونی مشاهده شد. در مطالعات میکروسکپی (هیستوپاتولوژیک) برونشیولیت لنفوسیتیک و ایوزینوفیلیک چند کانونی به همراه دیواره های عریض بین آلویولی در ریه های آلوده به D. viviparus مشاهده شد.

نتیجه گیری: 

میزان شیوع و آلودگی به این انگل در بین گاو و گاومیش به ترتیب 22/64% و 26/32% بود اما تفاوت بین این دو گونه دامی معنی دار نبود. در مجموع میزان شیوع دیکتیوکایولوزیس در بین حیوانات جوان در هر دو گونه دامی بیشتر بود.