مقایسه اثر مهارکننده های مختلف بر روی آنزیم آروماتاز موثر درسرطان پستان به کمک روش داکینگ مولکولی

آروماتاز، آنزیمی است که نقش مهمی در ایجاد سرطان گیرنده استروژن مثبت پستان دارد. استروژن ها به دلیل نقشی که در رشد جنسی و تولید مثل دارند، در انسان و به طور عمده در زنان ضروری هستند. اثرات نامطلوب موجود در برخی     مهارکننده های آروماتاز، نیاز به کشف مهارکننده های جدید با توانایی گزینش پذیری بالاتر، سمیت کمتر و بهبود قدرت را روز به روز افزایش می دهند. در این مطالعه، حالت اتصال هر سه نسل از مهارکننده های آنزیم آروماتاز به ساختار مولکولی این پروتئین با استفاده از روش داکینگ مولکولی بررسی شده است.

به طور کلی، مهارکننده ها بر اساس داربست استروییدی (فرمستان واگزمستان)، انرژی اتصال بیشتری از داربست آزول (فادروزول، آناستروزول و لتروزول) به نمایش می گذارند که این می تواند به دلیل استحکام ساختاری بالای این مهارکننده ها باشد. 

از بین تمامی ساختارهای مورد مطالعه، اگزمستان بیشترین (منفی ترین) انرژی اتصال و همچنین کمترین مقدار ثابت بازدارندگی را به خود اختصاص داد. مقادیر انرژی آزاد اتصال (ΔGb) و ثابت مهارکنندگی (ki) اگزمستان به ترتیب 77/8- کیلوکالری بر مول و 32/373 نانومولار بود؛ این بدان معنی است که در غلظت های پایینی از این دارو، فعالیت آنزیم آروماتاز مهار خواهد شد.

دانش به دست آمده از این مطالعه پیامدهای مهمی در طراحی های دارویی پیش رو خواهد داشت.