بررسی اثربخشی مشاوره زناشویی به روش گاتمن بر میل به طلاق و دلزدگی زناشویی زنان متاهل متمایل به طلاق

میل به طلاق زمینه ساز ازهم گسیختگی ساختار بخش بنیادی تر جامعه یعنی خانواده است. پیامدهای اجتماعی طلاق سبب بروز انواع آسیب ها و ناتوانی های روانی-عاطفی در ابعاد فردی و اجتماعی می شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاوره زناشویی به روش گاتمن بر میل به طلاق و دلزدگی زناشویی زنان متاهل مایل به طلاق انجام گرفت.

روش بررسی: 

این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامی زنان مراجعه کننده به دو مرکز مشاوره در شهر اصفهان در سال 1397 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 32 زن متاهل مایل به طلاق بود که از بین داوطلبان شرکت در پژوهش، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 16 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پژوهش مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) و مقیاس میل به طلاق (روزبلت و همکاران، 1986) را تکمیل کردند. زنان گروه آزمایش، به مدت ده جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مشاوره زناشویی به روش گاتمن (2010) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و به کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 تجزیه وتحلیل شد. در تمامی آزمون ها سطح معناداری برابر با 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، میانگین نمرات میل به طلاق و دلزدگی زناشویی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معنا داری کمتر از میانگین نمرات میل به طلاق و دلزدگی زناشویی در گروه گواه است (0٫001>p).

نتیجه گیری: 

یافته های پژوهش حاضر شاهدی بر مفید و موثربودن مشاوره زناشویی به روش گاتمن، در مداخلات خانواده است.