تدوین مدل ساختاری رفتارهای خوردن براساس سبک های دلبستگی با میانجیگری شفقت به خود و احساس تنهایی در دانشجویان

پژوهشها نشان دادهاند که رفتارهای خوردن دانشجویان یکی از چالشهای اساسی است و میتواند تحتتاثیر برخی متغیرهای روانشناختی باشد. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری رفتارهای خوردن براساس سبکهای دلبستگی با میانجیگری شفقت به خود و احساس تنهایی در دانشجویان انجام گرفت.

روش پژوهش همبستگی با استفاده از مدلسازی معادالت ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان شهر تهران با دامنه سنی 18تا40 سال در نیمسال دوم سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 522 نفر از دانشجویان بود که بهروش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. تعدادی از پاسخنامه ها به علت داده های پرت یا تکمیلنکردن پرسشنامه ها کنار گذاشته شد و درمجموع پاسخنامه های 481 نفر تحلیل شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای خوردن  ون اشتراین و همکاران، 1986 ، پرسشنامه سبکهای دلبستگی  سیمپسون، 1990  مقیاس شفقت به خود-فرم کوتاه  رایس و همکاران، 2011  و مقیاس احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی برای بزرگساالن- فرم کوتاه دی توماسو و همکاران، 2003  بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSSنسخه 23 و Amos نسخه 22 و روش مدل ساختاری در سطح معناداری 5درصد استفاده شد.

نتایج نشان داد، سبکهای دلبستگی ایمن  0٫006=p ،0٫161=β  و اجتنابی  0٫001=p ،0٫249=-β  با نقش میانجی احساس تنهایی رفتارهای خوردن را تبیین میکنند؛ اما سبک دلبستگی دوسوگرا قدرت تبیین رفتارهای خوردن را ندارد  0٫082=p ،0٫002=-β)؛ همچنین اثر سبک دلبستگی اجتنابی بر رفتارهای خوردن با نقش میانجی شفقت بر خود معنادار است  0٫009=p ،0٫177=-β ؛ اما اثرات سبک دلبستگی ایمن 0٫321=p ،0٫125=-β)و سبک دلبستگی دوسوگرا 0٫224=p ،0٫143=β)معنادار نیست.

به طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سبکهای دلبستگی با نقش میانجی احساس تنهایی و شفقت بر خود میتواند مدل مطلوبی برای تبیین رفتارهای خوردن باشد.