تاثیرکاربرد بیوچار و تغذ یه آلی و شیمیایی بر عملکرد، برخی ویژگی های مورفو- فیزیولوژیکی و ‏تغذیه ای گوجه فرنگی رقم ازمیر ‏‎(Solanum lycopersicum Mill cv. Izmir)‎

این تحقیق به منظور بررسی اثر بیوچار در ترکیب با کود تازه مرغی و سطوح مختلف چای کمپوست کود مرغی بر واکنش های تغذیه ای و صفات رشدی گوجه فرنگی گلخانه ای صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل بیوچار در دو سطح (صفر و 10 تن در هکتار)و تغذیه آلی و شیمیایی در شش سطح (کود مرغی تازه به میزان 30 تن در هکتار، چای کمپوست مرغی شامل سه سطح 4/1، 8/1 و 12/1 حجم کود به حجم آب و کود شیمیایی ماکرومیکس و پلی میکرو به میزان 1 لیتر در هکتار و آب به عنوان شاهد) بود. نتایج نشان داد بین تیمارهای مختلف از لحاظ میزان نیتروژن کل، آهن، منگنز، مس و روی خاک تفاوت معنی داری. وجود داشت. بیشترین غلظت نیتروژن برگ، وزن خشک بوته و عملکرد میوه مربوط به تیمار  T1B1(بیوچار + کود شیمیایی) و بیشترین میزان غلظت منگنز، روی، مس و آهن برگ به ترتیب مربوط به تیمار T3B1 (چای کمپوست 4/1 و بیوچار)و T4B1(چای کمپوست 8/1 و بیوچار) به دست آمد. در تیمار T3B1 (چای کمپوست 4/1 و بیوچار)، بیشترین ظرفیت پاداکسنده (75/3IC50=) و میزان ویتامین ث (03/29 میلی گرم بر 100 گرم میوه تازه) نسبت به شاهد حاصل شد، ولی در بین تیمارهای بیوچار و بیوچار توام با تغذیه از نظر میزان مواد جامد محلول و اسید قابل عیارسنجی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.