مطالعه کارایی قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود برخی شاخص های رشد پایه ریز ازدیادی گلابی ‏‏(پیرودوارف) تحت تنش خشکی

یکی از مشکلات مهم در مورد تولید تجاری گیاهان ریز ازدیادی، بقای کم و رشد ضعیف بعد از مرحله انتقال می باشد. به منظور مطالعه تاثیر همزیستی قارچ های میکوریز بر استقرار، بقا، جنبه های مختلف رشد و همچنین میزان جذب عناصر غذایی نهال های گلابی حاصل از ریز ازدیادی پایه پیرودوارف در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور شامل میکوریز در دو سطح (با میکوریز و بدون میکوریز) و تنش خشکی در سه سطح (دور آبیاری سه، پنج و هفت روز یک بار) در سه تکرار در شرایط گلخانه ای اجرا شد. دو ماه پس از اعمال تنش خشکی، گیاهان برداشت شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد همزیستی میکوریزی موجب افزایش معنی دار شاخص های رویشی در تمامی سطوح تنش خشکی شد. به طوری که سطح برگ کل، ارتفاع ساقه، وزن تر کل برگ و وزن خشک ریشه نهال های میکوریزایی در مقایسه با شاهد به ترتیب 6/3، 3/1، 1/3 و 9/1 برابر افزایش نشان دادند. همچنین میزان عناصر فسفر، منگنز، مس، روی و پتاسیم اندام های هوایی و ریشه در تیمار های میکوریزایی نسبت به تیمار های شاهد (بدون میکوریز) افزایش معنی داری داشتند. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد نهال های گلابی حاصل از کشت بافت مایه زنی شده با قارچ های میکوریز آربوسکولار علاوه بر سازگاری و رشد بهتر، محتوی بالاتر عناصر غذایی، تحمل بیشتری به تنش خشکی داشتند.