مفهوم شناسی فضل الاهی و عوامل برخورداری از آن در قرآن کریم

فضل خدا قطره‌های زلال باران رحمت الاهی است که بر همگان می‌بارد و هم‌چون غذایی نیروبخش است که یک دانشمند نیک سرشت برای تعلیم و تربیت و دانش‌افزایی از آن نیرو می‌گیرد و یک ستمگر برای بیدادگری بیشتر از آن سود می‌برد. این مقاله به عنوان «مفهوم فضل الاهی و عوامل برخورداری از آن در قرآن کریم» به رشته تحریر درآمده است. فضل به معنای افزونی و زیادتی در خیر و عطای بیش از استحقاق گیرنده است. شناخت معنای فضل و گستردگی آن در قرآن کریم می‌تواند در بهره‌مندی و صعود انسان نقش موثری داشته باشد. سعی این پژوهش بر آن است که معنای فضل را بررسی و مهم‌ترین عوامل فضل را نشان داده و بیان دارد که عوامل فضل و برخورداری از آن الطاف خداوند در جهان برای بهره‌مندی و آسایش بندگان می‌باشد و کافر و مومن هر دو را در بر می‌گیرد. مقاله‌ حاضر به روش کتابخانه‌ای و شیوه‌ی توصیفی و تحلیلی سامان یافته است که در صدد پاسخگویی به این سوالات است که مفهوم فضل در قرآن چیست؟ و عوامل برخورداری از فضل از منظر قرآن کدامند؟ در پایان نیز به این نتیجه خواهیم رسید که فضل الهی دایم مانند باران رحمت در حال ریزش است و جذب و دریافت آن به ظرف وجودی بندگان بر می‌گردد.