مقایسه اثربخشی«درمان شناختی رفتاری» و «درمان فراتشخیصی یکپارچه» بر ابرازگری هیجانی و ترس از صمیمیت در فرزندان طلاق

طلاق، فرزندان نوجوان را با بحران های شدید جسمانی، هیجانی و اجتماعی مواجه می سازد. از روش های کاهش مشکلات مرتبط به سلامت می توان به درمان های شناختی رفتاری و فراتشخیصی یکپارچه اشاره کرد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی "درمان شناختی رفتاری" و "درمان فراتشخیصی یکپارچه" بر ابرازگری هیجانی و ترس از صمیمیت در فرزندان طلاق انجام شد.

مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش فرزندان طلاق مراجعه کننده به کلینیک های خدمات روانشناختی شهر بندرعباس در سال 1398 بودند. تعداد 51 تن با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (هر گروه 17 تن) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم جمعیت شناختی، "پرسشنامه ابرازگری هیجانی" (Emotional Expression Questionnaire) و "مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و ثلن"(Descutner & Thelen Fear of Intimacy Scale) بودند. گروه های مداخله به ترتیب 10 جلسه 70 دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) با روش های درمان شناختی رفتاری و درمان فراتشخیصی یکپارچه آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد.

یافته ها:

 "درمان شناختی رفتاری" و "درمان فراتشخیصی یکپارچه" در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش ترس از صمیمیت در فرزندان طلاق شدند  (05/0<p)، اما بین دو روش مذکور در افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش ترس از صمیمیت تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>p).

نتیجه گیری: 

هر دو روش "درمان شناختی رفتاری" و "درمان فراتشخیصی یکپارچه" در بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت هیجانی به ویژه افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش ترس از صمیمیت فرزندان طلاق موثر بودند. بنابراین، متخصصان سلامت و درمانگران می توانند از روش های فوق برای افزایش ابرازگری هیجانی و کاهش ترس از صمیمیت استفاده کنند.