نقش مهارت های زبانی در آموزش تلفظ و تحلیل نظریه ها

تلفظ یکی از بخش‌های مهم، در یادگیری هر زبانی محسوب می‌شود. قطعا بدون توانایی کافی در تلفظ، حتی در صورت داشتن دانش واژگانی، دستوری و دیگر مهارت‌های زبانی، امکان ارتباط و تفهیم و تفاهم حاصل نخواهد شد. کیفیت تلفظ حروف و جملات می‌تواند نقش مهمی در درک شنیداری طرفین داشته باشد. عدم توانایی تلفظ، خصوصا در بزرگسالان، با تداخل قوانین آوایی زبان اول به صورت لهجه زبان مادری، آشکار می‌گردد. این مساله، نشان دهنده مشکل اصلی و توانایی پایین فرد را نشان می‌دهد. مساله اصلی اینکه، آموزش تلفظ در یادگیری زبان بعنوان یک مهارت محسوب می‌شود. مهارت تلفظ و مهارت‌های زبانی مکمل یکدیگرند. در واقع هدف پژوهش این است که اهمیت آموزش تلفظ را در یادگیری زبان نشان دهد. روش جمع‌آوری اطلاعات، به صورت اسنادی و استفاده از منابع کتابخانه‌ای بر پایه تحلیل کیفی انجام شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد، به علت پیچیدگی ماهیت تلفظ، بسیاری از معلمان به راحتی از کنار آموزش تلفظ می‌گذرند؛ یا کمتر به آن می‌پردازند. نپرداختن به آموزش درست تلفظ و آواهای زبان برای زبان‌آموزان خارجی و حتی دانش‌آموزان بومی، با گذشت زمان، واژه‌ها بصورت غلط در ذهن‌شان تثبیت می-گردد. آموزش درست تلفظ در فهم و درک تعامل افراد، نقش اساسی دارد. کسب مهارت تلفظ، به همراه کتاب‌های آموزشی مهارت‌های زبانی، امکانپذیر است. آموزش مهارت‌های شنیدن، گفتگو کردن، خواندن و نوشتن، از راهکارهای آموزش تلفظ محسوب می‌شود. در این خصوص با تحلیل کیفی و زبان‌شناختی نظریه‌های آموزش زبان، یافته‌هایی که بیشتر کاربردی‌تر هستند برای آموزش تلفظ، پیشنهاد گردیده است.