بررسی آنتی ژن ها و آنتی بادی های پلاکتی در بیماران با تزریق خون مکرر

ایجاد آنتی بادی علیه آنتی ژن های HLA و آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی HPA به دنبال تزریق خون و فرآورده ها محتمل است. این امر منجر به بروز عوارضی نظیر پورپورای پس از تزریق، مقاومت پلاکتی ایمیون، ترومبوسیتوپنی و خونریزی در گیرندگان می گردد. در این مطالعه، آنتی ژن ها وآنتی بادی های پلاکتی به طور هم زمان در بیماران با تزریق خون مکرر بررسی شدند.

مواد و روش ها

در این مطالعه توصیفی، آنتی ژن ها و آنتی بادی های پلاکتی به روش PCR-SSP و فلوسیتومتری PIFT در 30 بیمار تالاسمی ماژور و 30 بیمار هماتوانکولوژی با تزریق خون مکرر که شمارش پلاکتی یک ساعت پس از تزریق /µL 450000-150000 داشتند، بررسی شدند. برای مقایسه نتایج جمعیت های مورد مطالعه، از 19 SPSS و آزمون آماری کای دو استفاده شد.

یافته ها

در بررسی فراوانی ژنوتیپی در بیماران هماتوانکولوژی و تالاسمی، ژنوتیپ HPA-1a/1a دارای بیشترین فراوانی و ژنوتیپ های HPA-1a/1b و HPA-3b/3b دارای کمترین فراوانی بودند. هموزیگوت 1b/1b و  2b/2b و5b/5b  مشاهده نشدند. آلل HPA-4b در بیماران مورد بررسی یافت نشد. نتیجه فلوسیتومتری PIFT در 10 بیمار هماتوانکولوژی (30%) و یک بیمار تالاسمی(3/3%) مثبت شد. فراوانی موارد مثبت آنتی بادی ها در گروه بیماران هماتوانکولوژیک واضحا بیشتر از گروه تالاسمی بود(006/0 =p).

با توجه به فراوانی 100 درصدی آللHPA-4a  و فقدان آلل HPA-4b و عدم مشاهده ژنوتیپ هموزیگوت b/b آلل های HPA-1/-2/-5 در بیماران این مطالعه، احتمال وقوع آلوایمیونیزاسیون پلاکتی ناشی از آنتی بادی های ضد این آنتی ژن ها در این بیماران کمتر است.