تحلیل گفتمان سیاسی دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران در سیاست داخلی

تحلیل گفتمان یک گرایش مطالعاتی میان رشته ای است که در بستر اندیشه پست مدرنیسم و در پی تحولات معرفتی در علوم انسانی و اجتماعی پدیدار گشته است.در دهه های 60 و 70 سده گذشته گرایش به روشمند نمودن فرایند تولید گفتار و نوشتار و بررسی ساختار و کارکرد آن افزایش یافت.رویکردهای تحلیل گفتمانی متعدد و متنوعند.در این نوشتار محققین در نظر دارند تا با بررسی مناظرات تلویزیونی نامزدهای دوره دوازدهم ریاست جمهوری ایران به تحلیل گفتمان سیاسی پرداخته و صورتبندی این گفتمان را بازنمایی کنند.در این تحقیق از نظریه گفتمان لاکلاو و موفه در کنار نظریه گفتمان فرکلاف به عنوان روش تحقیق استفاده شده است. پرسش اصلی این مقاله آن است که گفتمان سیاسی دولت یازدهم در جمهوری اسلامی ایران در عرصه سیاست داخلی از چه مولفه هایی برخوردار بوده و دال مرکزی و دالهای شناور آن چیستند؟تحلیل گفتمان نشان داد که دال مرکزی در گفتمان سیاسی این دولت آزادی بوده و انتقادپذیری،صداقت گفتمانی،مخالفت با انحصارگرایی،آزادی بیان و تنش زدایی؛ وقته های آن را تشکیل می دهند.پژوهش پیش رو به لحاظ ماهیت،کاربردی بوده و با رویکردی کیفی اقدام به گفتمان شکافی سیاسی دولت یازدهم است.