اثر تمرینات استقامتی به همراه مصرف مکمل ال- کارنیتین بر اینترلوکین-6، نیتریک اکساید، فشارخون و ترکیب بدنی زنان جوان چاق: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

چاقی از طریق رهاسازی عوامل التهابی از جمله اینترلوکین-6 (IL-6) باعث ابتلا به آترواسکلروزیس و بیماری های قلبی- عروقی می شود. همچنین مکمل ال-کارنیتین باعث کاهش عوامل التهابی نظیر IL-6 می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر هشت هفته تمرینات استقامتی به همراه مکمل یاری ال-کارنیتین بر IL-6 ، نیتریک اکساید (NO)، فشارخون و ترکیب بدنی زنان جوان چاق انجام شد.

در این کارآزمایی بالینی، 40 زن داوطلب جوان چاق (با میانگین سنی 2.3±23.3 سال و شاخص توده بدنی 1.4±31.1 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی در 4 گروه 10 نفری تمرین استقامتی همراه ال-کارنیتین (E+S)، تمرین استقامتی همراه دارونما (E+P)، ال-کارنیتین (S) و کنترل (C) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین استقامتی با شدت و مدت فزاینده (25 دقیقه با شدت 50 درصد از حداکثر ضربان قلب و افزایش تا 45 دقیقه با شدت 70 درصد از حداکثر ضربان قلب) بود که 3 جلسه در هفته اجرا گردید. گروه های مکمل روزانه به میزان 3 گرم مکمل ال-کارنیتین و گروه دارونما به همان میزان مالتودکسترین مصرف نمودند. فشارخون و نمونه های خونی ناشتا قبل و 36 ساعت پس از پروتکل تمرینی گرفته شد و سطح سرمی IL-6 و NO به روش الایزا اندازه گیری گردید.

یافته ها: 

شاخص IL-6، وزن، توده چربی و درصد چربی به طور معنی داری در گروه های E+S و E+P در مقایسه با گروه های S و C کاهش آماری معنی داری داشت (P<0.05) و میزان کاهش در گروه E+S نسبت به گروه E+P به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.05). همچنین NO نیز تنها در گروه های E+S و E+P در مقایسه با گروه کنترل و گروه ال-کارنتین افزایش آماری معنی داری داشت (P<0.05).

نتیجه گیری: 

اگرچه اجرای 8 هفته تمرین استقامتی با و بدون مکمل یاری ال-کارنیتین باعث کاهش IL-6، افزایش NO و بهبود ترکیب بدنی گردید؛ اما اثرگذاری تمرین استقامتی به همراه مصرف ال-کارنیتین بر میزان کاهش IL-6، وزن و توده چربی به شکل محسوسی بهتر بود.