اثر همزمان محدودیت غذایی و مهار گیرنده D2 دوپامینی بر حافظه فضایی موش های صحرایی نر

محدودیت غذایی می تواند اثرات مفید یا مخرب بر عملکردهای مغز از جمله یادگیری و حافظه داشته باشد. همچنین گیرنده های دوپامینی در فرآیند یادگیری و بازخوانی اطلاعات دخالت دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثر همزمان محدودیت غذایی و مهار گیرنده D2 دوپامینی بر حافظه فضایی موش های صحرایی انجام شد.

در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 6 گروه 10 تایی شامل کنترل، محدودیت غذایی 25درصد، 50درصد، 75درصد، سولپیراید (آنتاگونیست گیرنده D2، mg/kg/day ip4)، محدودیت غذایی 75 درصد دریافت کننده سولپیراید قرار گرفتند و به مدت 21 روز تیمار شدند. برای سنجش حافظه از ماز شعاعی هشت بازویی استفاده شد. سپس میزان کاتالاز و مالون دی آلدهید هیپوکامپ اندازه گیری گردید.

یافته ها:

 محدودیت غذایی 25درصدی منجر به کاهش 11.8 درصد زمان سپری شده برای یافتن غذا در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<0.05). محدودیت غذایی 75درصدی و یا تزریق سولپیراید این زمان را به ترتیب به میزان 24.4 درصد و 18.3 درصد به طور معنی دار افزایش داد (P<0.05). گروه 75درصد محدودیت غذایی دریافت کننده سولپیراید نسبت به تمامی گروه ها بیشترین افزایش معنی دار زمان یافتن غذا را نشان دادند (P<0.05). فعالیت کاتالاز فقط در گروه های محدودیت غذایی 75درصد به میزان 17.6 درصد و 22.2 درصد کاهش معنی دار نشان داد (P<0.05). میزان تولید مالون دی آلدهید در گروه های محدودیت غذایی 75درصد به میزان 50.2 درصد و 59.3 درصد و دریافت کننده سولپیراید به میزان 31.2 درصد به طور معنی دار در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (P<0.05).

نتیجه گیری: 

همزمانی اعمال محدودیت غذایی و مهار گیرنده های D2 دوپامین، منجر به افزایش سطوح پرواکسیدانی هیپوکامپ و تشدید اختلال حافظه موش های صحرایی می گردد.