اثربخشی یادگیری مستقل بر پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر پایه هفتم شهر اصفهان

هدف از پژوهش بررسی اثربخشی یادگیری مستقل بر پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر پایه هفتم شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع کاربردی در دسته پژوهش های نیمه تجربی به صورت پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش آموزان دختر پایه هفتم شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل می دادند. به منظور انتخاب نمونه از بین مدارس ناحیه 5 اصفهان دو مدرسه و از بین این مدارس30 دانش آموز براساس ملاک های ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند . به منظور جمع آوری داده ها از معدل تحصیلی و ریز نمرات (ریاضی، علوم، فارسی و تعلیمات اجتماعی) ، پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی (ASES) و اضطراب امتحان (TAI) استفاده شد. همچنین از پرسشنامه های انگیزه پیشرفت (A.M.T) و آزمون هوش ماتریس های پیشرفته ریون (APM)، هم به منظور سنجش دو متغیر کنترل انگیزه پیشرفت و بهره هوشی در مرحله پیش آزمون استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش یادگیری مستقل- براساس راهنمای پرورش یادگیری مستقل ی هاروی و چیکی وولف (1392)- را دریافت کردند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از نرم افزار 23-SPSS تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس (مانکوا) نشان داد که آموزش یادگیری مستقل بر پیشرفت تحصیلی (معدل و ریزنمرات علوم، فارسی و تعلیمات اجتماعی) و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تاثیر معنا دار داشته است، ولی بر اضطراب امتحان و نمره ریاضی دانش آموزان تاثیر معنا دار نداشته است. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش یادگیری مستقل، می تواند در بهبود پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان موثر باشد.