بررسی ارتباط بین کیفیت و طول مدت خواب با چاقی در بین یک جمعیت از افراد بزرگسال ایرانی

چاقی و پیامدهای آن سلامت عمومی افراد را تهدید می کند. نتایج تحقیقات بیان کننده نقش احتمالی محرومیت از خواب در افزایش شیوع چاقی می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه الگوی خواب با بیماری چاقی بود.

این مطالعه مقطعی بر روی 395 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. جهت تخمین الگوی خواب، از پرسش نامه خواب Pittsburgh (PSQI یا Pittsburgh Sleep Quality Index) و جهت محاسبه شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) از پرسش نامه اطلاعات عمومی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون Linear regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نزدیک به یک چهارم دانشجویان BMI بالاتر و مساوی 25 کیلوگرم بر مترمربع داشتند. میانگین طول دوره خواب شرکت کنندگان، 05/1 ± 39/6 ساعت بود و 8/40 درصد آن ها کیفیت خواب ضعیف را گزارش کردند. پس از تعدیل سن، سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی- اجتماعی، ارتباط معکوس و معنی داری بین طول دوره خواب و BMI در آقایان مشاهده شد [(916/0- 216/0 = Confidence interval (CI) 95 درصد، 022/0 = P، 088/0- = β)] و در بانوان این رابطه از معنی داری مرزی برخوردار بود (681/0- 243/0 = CI 95 درصد، 071/0 = P، 066/0- = β). همچنین، ارتباط معکوس و معنی داری بین کیفیت خواب و BMI در آقایان وجود داشت (328/1- تا 007/0 = CI 95 درصد، 008/0 = P، 139/0- = β).

نتایج بیان کننده نقش احتمالی محرومیت خواب در افزایش شیوع چاقی می باشد و از گسترش طرح های توسعه سلامت جهت ترویج خواب سالم در میان دانشجویان حمایت می کند. با این حال، انجام تحقیقات بیشتر در جهت تایید یافته های به دست آمده، ضروری به نظر می رسد.