اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان پزشکی

با توجه به اهمیت افسردگی در گروه های دانشجویی و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی آنان، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور بوده است.

طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بوده است. تعداد 30 نفر از دانشجویان پزشکی پس از ارزیابی بالینی و احراز شرایط به صورت تصادفی انتخاب شدند و بعد در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان فعال سازی رفتاری را دریافت کرد. اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.

نتایج حاصل نشان داد که میان دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری از لحاظ افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی وجود داشت (001/0p<). یعنی میزان میزان افسردگی و اضطراب در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری کاهش اما میزان کیفیت زندگی افزایش یافته بود.

پژوهش فعلی نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری روش درمانی مناسبی برای دانشجویان پزشکی در جهت کاهش علایم افسردگی، اضطراب و افزایش کیفیت زندگی آنان است.