والپروات سدیم

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی والپروات سدیم به عنوان یک داروی مکمل در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری انجام شد.
42 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در یک بررسی دو سوکور به مدت 8 هفته در دو گروه فلوکستین با والپروات سدیم یا فلوکستین با دارونما تحت درمان قرار گرفتند. میزان اثربخشی این مکمل درمانی با مقیاس وسواسی- اجباری ییل– براون و پرسشنامه ی افسردگی بک ارزیابی شد. داده های پژوهش به کمک آزمون آماری t، من ویتنی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل گردیدند.
12 نفر از بیماران گروه والپروات سدیم و 11 نفر از بیماران گروه دارونما بررسی را به پایان رساندند. این بررسی نشان داد که میزان اثربخشی والپروات سدیم در دو گروه تفاوت معنی داری پدید نیاورده است. بروز سردرد، اضطراب و بی خوابی در گروه دارونما و بروز لرزش در گروه والپروات سدیم بیشتر بود.
این بررسی نشان داد که والپروات سدیم به عنوان یک درمان مکمل، اثر درمانی اضافی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در طول 8 هفته ندارد