توانایی افتراق بویایی در اختلال های طیف اسکیزوفرنیا

در این پژوهش توانایی افتراق بویایی در بیماران مبتلا به اختلال های اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی با بیماران مبتلا به اختلال های خلقی و افراد سالم مقایسه شده و تغییر این توانایی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا پس از درمان مورد بررسی قرار گرفته است.
22 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 5 بیمار مبتلا به اسکیزوتایپی (با میانگین سنی 41 سال)، 27 بیمار مبتلا به اختلال های خلقی (13بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 14بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک با میانگین سنی 39 سال) و 28 فرد سالم (با میانگین سنی 39 سال) برای بررسی انتخاب شدند. برای همه ی افراد در آغاز ورود و برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا افزون بر آن، 3 و 6 هفته پس از آغاز درمان، آزمون تشخیص بویایی دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد. تحلیل داده ها به کمک آزمون های آماری کروسکال- والیس، خی دو، من- ویتنی و فریدمن انجام گردید.
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی تفاوت معنی داری در زمینه ی افتراق بویایی با افراد سالم داشتند. میان سایر گروه ها تفاوت معنی داری در این زمینه یافت نشد. 3 و 6 هفته پس از درمان در نمره ی توانایی افتراق بویایی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا تغییر معنی داری دیده نشد.
وجود اختلال افتراق بویایی دربیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی و عدم تغییر آن پس از درمان به سود خصوصیت صفت مانند این اختلال در اختلال های یادشده می باشد.