مطالعه تطبیقی فنا و وحدت وجود در تعالیم حکمی مولانا و سلطان ولد با تکیه بر مثنوی معنوی و مثنوی های سلطان ولد

در این جستار که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و با  شیوه توصیفی- تحلیلی است، مباحث «فنا» و «وحدت وجود» در مثنوی مولوی و مثنوی های سلطان ولد (ابتدانامه، رباب نامه و انتهانامه) به صورت تطبیقی بررسی می شود؛ بر اساس نتایج این پژوهش آشکار می گردد که فنا از اساسی ترین آموزه های مولانا و سلطان ولد است. در نظرگاه آنان سالک تا زمانی که به مرتبه فنا نرسد، نمی تواند پای به معراج گذارد و با رسیدن به آستان قرب الهی، سیمای حضرت خداوند را در قلب خود مشاهده کند؛ بنابراین بقای حقیقی، در فنای نفس است نه عمارت آن. مولانا و سلطان ولد همچنین کثرات را اموری اعتباری دانسته، معتقدند که هستی حقیقی یگانه است، لیکن درک این وحدت تنها برای کسانی میسر است که هستی مجازی خود را در برابر پروردگار بسوزانند. مولانا و سلطان ولد از اتحاد خداوند و انسان کامل سخن می گویند و جان مردان الهی را یگانه می پندارند