تاثیر محدودیت جریان خون بر سرعت متابولیسم و اکسیداسیون چربی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید در دانشجویان پسر فعال

با توجه به نقش محدودیت جریان خون در ایجاد استرس همودینامیکی بیشتر، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر محدودیت جریان خون بر سرعت متابولیسم و اکسیداسیون چربی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید در دانشجویان پسر فعال بود.

برای این منظور 24 دانشجوی پسر فعال به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در یک طرح تحقیق متقاطع در دوگروه فعالیت تناوبی سرعتی با و بدون محدودیت جریان خون قرار گرفتند. برنامه فعالیت تناوبی سرعتی مشتمل بر اجرای چهار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای (با بار کاری 75 گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) بود که با فاصله استراحتی 5 دقیقه اجرا شد. برای محدودیت جریان خون، ابتدا در یک جلسه مجزا، فشار خون سیستولی و دیاستولی آزمودنیها از طریق دستگاه فشارسنج دیجیتالی و محیط ران بوسیله متر نواری اندازه گیری شد. سپس با قرار دادن مقادیر به دست آمده در فرمول (انسداد شریانی خون پایین تنه)، نقطه انسداد جریان خون تعیین شد. در شرایط محدودیت جریان خون فقط در هنگام اجرای آزمون ها، جریان خون دور ران بوسیله باند الاستیکی تا حد 40 درصد نقطه انسداد، محدود شد. 5 دقیقه قبل، در طول اجرا و 30 دقیقه پس از فعالیت موردنظر، حجم اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن تولیدی آزمودنی ها به شیوه نفس به نفس بر حسب لیتر در دقیقه توسط دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل  واریانس مکرر استفاده شد.

براساس نتایج، تفاوت معنی داری بین دو گروه در متغیرهای مورد بررسی مشاهده نشد. هرچند، محدودیت جریان خون، اکسیژن مصرفی را بطور معنی داری هنگام (0001/0p=) و پس از فعالیت تناوبی شدید (045/0p=) افزایش داد، اما میزان مصرف چربی فقط در دوره پس از فعالیت تناوبی (002/0p=) افزایش یافت.

با توجه به بالاتر بودن اکسیژن مصرفی و هزینه انرژی در دوره پس از فعالیت در گروه محدودیت جریان خون، احتمالا این روش مداخله در صورتی که در دوره طولانی تر استفاده شود، برای افرادی که به دنبال کاهش یا کنترل وزن هستند، راهگشا باشد.