رابطه نیازهای روانشناختی، اجتماعی و آموزشی با سلامت عمومی مراقبین غیررسمی سالمندان مبتلا به دمانس

خانواده نقش اساسی در حمایت از سالمندان آسیب پذیر را به عهده دارد و به عنوان عنصری مهم ولی پنهان در سیستم خدمات بهداشتی و مراقبتی تلقی میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین نیازهای روانشناختی، اجتماعی و آموزشی مراقبین غیر رسمی (عضو خانواده) سالمندان مبتلا به دمانس و ارتباط آن با سلامت عمومی آنان انجام شد.

در این پژوهش توصیفی- از نوع همبستگی، از بین کلیه مراقبین غیررسمی (خانوادگی) بیماران مبتلا دمانس که برای دریافت خدمات به به کلینیک انجمن آلزایمر ایران مراجعه کرده بوند، 135 نفر به روش تمام شماری و براساس ملاکهای مورد نظر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. سپس پرسشنامه متغیرهای دموگرافیک، ابزار نیازسنجی از خویشاوند مراقبت کننده بیمار مبتلا به دمانس و پرسشنامه سلامت عمومی در مورد آنها اجرا شد؛ کلیه یافته ها با استفاده نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین سنی مراقبین 43/9±88/48 سال و میانگین طول مدت مراقبت از سالمندان 31/3±4 سال بود. نتایج مطالعه نشان داد بین نیازهای روانشناختی با سلامت عمومی و ابعاد آن در مراقبین رابطه معنادار وجود ندارد، ولی بین نیازهای اجتماعی و نیازهای آموزشی با سلامت روان، در بعد اضطراب رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

فشار ناشی از مراقبت سالمندان و عدم توجه به نیازهای روانشناختی، اجتماعی و آموزشی مراقبین تمامی ابعاد سلامت عمومی مراقبین را تحت تاثیر قرار میدهد. مداخلات آموزشی جهت کاهش فشار و ارایه آموزشیهای مناسب به مراقبین سبب بهبود کیفیت مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر میگردد.