طراحی الگوی مطلوب برای معلولان جسمی حرکتی ایران با استفاده از رویکرد کارآفرینی

فرصت برای کار از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی افراد دچار معلولیت جسمی است. داشتن شغل مناسب، پیش شرط لازم برای بازگرداندن افراد دارای معلولیت جسمی به آغوش جامعه است. هدف از این تحقیق، طراحی الگوی مطلوب و مناسب برای معلولان جسمی حرکتی ایران با استفاده از رویکرد کارآفرینی بود.

این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با به کارگیری روش تحقیق دادهبنیاد انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود. به منظور گردآوری اطلاعات، با به کارگیری روش نمونه گیری هدفمند با 28 نفر از کارآفرینان دارای معلولیت، مدیران و برنامهریزان مرکزهای آموزش و توانبخشی معلولان، مصاحبه انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی صورتگرفت. براساس آن، الگوی کیفی پژوهش طراحی شد.

یافته های پژوهش حاضر، نشان دهنده استخراج 370کد یا مفهوم اولیه از مصاحبه ها و نیز احصای 16 مفهوم و 6 مقوله اصلی بود که به صورت روش پارادایمی دسته بندی شدند. قالب مدل پارادیمی شامل مقوله محوری (نگرشهای رفتاری، نگرشهای کارگزاران و نگرشهای ساختاری)، شرایط علی (آمادگی برای تغییر، پیچیدگی فرایندهای کارآفرینی، الزامات محیط کارآفرینی)، عوامل زمینه ای (پارادایم فکری بخش کارآفرینی، مسایل ساختاری کارآفرینی، قوانین و مقررات کارآفرینی)، شرایط مداخله گر (شیوه تفکر مدیران عالی، آگاهی از ابزارهای مختلف کارآفرینی، ثبات مدیرتی)، راهبردها (تغییرات فرایندی، ارزشگذاری کارآفرینی، آگاهی بخشی) و پیامدها (پیامدهای خودشکوفایی، پیامدهای نوآوری و خلاقیت، پیامدهای تفکر مدیران جدید) شناخته شد.

براساس یافته های این پژوهش، الگوی طراحی شده پارادایمی با استفاده از رویکرد کارآفرینی برای افراد دارای معلولیت، اشتغال و استقالل شغلی به همراه دارد.