اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری در کاهش مشکلات هیجانی کودکان دارای فلج مغزی

فلج مغزی ناتوانی شایع‌تر فیزیکی در دوران کودکی است. مطالعات نشان داده‌اند که نرخ شیوع مشکلات هیجانی در بین کودکان مبتلا به فلج مغزی درمقایسه با جمعیت کلی در حال افزایش است و کودکان مبتلا به فلج مغزی درمعرض خطر زیاد ابتلا به مشکلات هیجانی هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی‌بر رویکرد شناختی-رفتاری در کاهش مشکلات هیجانی کودکان مبتلا به فلج مغزی بود.

روش‌بررسی: 

پژوهش حاضر در چارچوب طرح تک‌آزمودنی با خط پایه منفرد انجام شد. جامعه‌ آماری پژوهش شامل تمامی کودکان 7تا10ساله دارای فلج مغزی شهر تبریز بود. این پژوهش در سه کودک مبتلا به فلج مغزی و پیگیری یک‌ماهه انجام پذیرفت. برای این منظور ده جلسه بازی‌درمانی براساس رویکرد شناختی-رفتاری طراحی شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون افسردگی کودکان کواکس (1981)، مقیاس تجدیدنظرشده اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (1978)، آزمون خشم نلسون و همکاران (2000) و برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از تحلیل نموداری و درصد بهبودی استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده کاهش معنادار در سطح اضطراب و افسردگی و خشم کودکان مبتلا به فلج مغزی بود. همچنین این نتایج پس از یک‌ماه از ارایه درمان حفظ شد.

می‌توان از بازی‌درمانی در کاهش مشکلات هیجانی کودکان مبتلا به فلج مغزی استفاده کرد.