برهم کنش اسید جیبرلیک و سولفات پتاسیم بر محتوای قند و ماده خشک، رسوراترول و ظرفیت ‏آنتی اکسیدانی حبه های انگور

در این پژوهش، اثر کاربرد برگی سولفات پتاسیم (صفر، 1500 و3000 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با اسید جیبرلیک (صفر، 30، 60 و 90 میلی گرم در لیتر) بر عملکرد و اجزای آن و شاخص های کیفی و آنتی اکسیدانی میوه انگور رقم بیدانه سفید بررسی شد. پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در یک تاکستان واقع در شهرستان ملایر اجرا شد. تیمار محلول پاشی در سه مرحله شامل یک هفته قبل از گلدهی، دو و چهار هفته بعد از گلدهی اجرا شد. براساس نتایج بیشترین میزان مواد جامد محلول و محتوای آنتوسیانین، اسید آسکوربیک و ظرفیت آنتی اکسیدانی حبه ها مربوط تاک های تیمارشده با غلظت 3000 میلی گرم در لیتر سولفات پتاسیم در ترکیب با غلظت 30 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک بود. بیشترین میزان فنول و فلاونویید کل حبه ها به ترتیب مربوط به تاک های تیمارشده با  غلظت 3000 میلی گرم سولفات پتاسیم در ترکیب 60 میلی گرم در لیتر و 90 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک بود. همچنین بیشترین محتوای ساکاروز و گلوکز مربوط به میوه تاک های تیمارشده با سطح سوم سولفات پتاسیم در ترکیب با سطح دوم اسیدجیبرلیک بود. کاربرد برگی سولفات پتاسیم منجر به افزایش رسوراترول و وینیفرین در تاک های تیمارشده با اسیدجیبرلیک شد. همچنین بیشترین فعالیت آنزیم های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در تاک های تیمارشده با غلظت 90 میلی گرم در لیتر اسیدجیبرلیک در ترکیب با غلظت 3000 میلی گرم در لیتر سولفات پتاسیم مشاهده شد. در مجموع کاربرد برگی 3000 میلی گرم در لیتر سولفات پتاسیم به ویژه در ترکیب با سطوح متوسط اسیدجیبرلیک ضمن بهبود عملکرد و تجمع ماده خشک بیشتر منجر به افزایش قند و ظرفیت آنتی اکسیدانی حبه ها شد.