برآورد سازگاری برخی رقم ها و ژنوتیپ های زیتون در شرایط اقلیمی طارم با استفاده از روش های ‏ناپارامتری آماری ‏

بررسی اثرات متقابل ژنوتیپ× محیط و تجمیع برآیند پارامترهای پایداری از مشکلات اساسی در تصمیم گیر های پژوهشگران اصلاح نباتات است. هدف این تحقیق، بررسی پایداری و ارایه راه کار برای ادغام پارامترهای پایداری با استفاده از روش های ناپارامتری می باشد. به این منظور صد ژنوتیپ و رقم زیتون گردآوری شده از سراسر ایران، در اقلیم طارم، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1385 کاشته شده و طی شش سال باغی از سال 1391 تا 1396 مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت مطالعه اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط از چهار روش دی کرون/ واندرلان، بریدنکامپ، هیلدبراند و کوبینگر و برای تعیین سازگاری از روش های ناپارامتری نصار و هان و تنارازو استفاده گردید. تجمع برآیند اثر هر معیار پایداری و عملکرد با استفاده از روش "شاخص انتخاب ژنوتیپ ایده آل تعدیل یافته" (ASIIG)  و پلات منتج، انجام گرفت. بر این اساس رقم های کرونیکی و کنسروالیا رقم های مطلوب، برای معیارهای پایداری و عملکرد و ژنوتیپ های QG12، BN8  و BASH در رتبه آخر از نظر پایداری و عملکرد قرار گرفتند.