تاثیر فرآیند انعقاد و لخته سازی همراه با جذب سطحی در حذف بور از فاضلاب صنایع (مطالعه موردی:صنایع کاشی و سرامیک)

عنصر بور به طور گسترده در مواد اولیه و فاضلاب صنایع کاشی یافت می شود و حذف آن از محیط های آبی بسیار پیچیده است. این مطالعه با هدف تعیین حذف بور از فاضلاب صنعت کاشی و سرامیک با استفاده از فرآیند انعقاد و لخته سازی به همراه جذب سطحی انجام گرفت.

این مطالعه از نوع آزمایشگاهی بود. در ابتدا برای فرآیند انعقاد پارامترهای pH بین 5 تا 11، غلظت های 150 تا 450 میلی گرم بر لیتر پلی آلومینیوم کلراید (Poly-aluminum chloride) و غلظت های  5/0 تا 5/2 میلی گرم بر لیتر  پلیمرهای آنیونی و کاتیونی مورد بررسی قرار گرفت. سپس در فرآیند جذب، تاثیر مقادیر مختلف pH (2تا 7) در زمان های تماس 5 تا 20 دقیقه آزمایش شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون آنالیز گردید.

نتایج نشان داد، که درصد حذف بور توسط پلی آلومینیوم کلراید در pH بهینه برابر 8 و غلظت 400 میلی گرم بر لیتر، 7/35 درصد بدست آمد و در ترکیب با 5/1 و 5/2 میلی گرم بر لیتر پلیمر آنیونی و کاتیونی راندمان حذف 2/54 درصد (از 35 به 16 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شد. سپس در فرایند جذب با pH بهینه برابر 5 و زمان تماس 15 دقیقه، راندمان حذف 50 درصد (از 16 به 8 میلی گرم بر لیتر) بدست آمد. بررسی ایزوترم ها در فرایند جذب نشان داد، جذب بور از ایزوترم Freundlich و سنتیک درجه اول پیروی می کند.

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج حاصله، فرآیند تلفیقی انعقاد و لخته سازی با جذب، می تواند به عنوان یک فرآیند موثر در حذف بور معرفی شود.