معنویت و سلامت روان، نقش شاخص هوش معنوی در پیش بینی دینداری و رضایت از زندگی: یک مطالعه مقطعی

معنویت شاخصی پیچیده و دارای ابعاد چندگانه می باشد. معنویت و دین، منبع مهمی جهت دستیابی به حس معنا و هدف در زندگی می باشد. مطالعات قبلی نشان داده که برخی از سازه های دینداری با شدت نشانگان اختلالات روانی ارتباط دارد. از سوی دیگر این سازه می تواند با هوش معنوی و رضایت از زندگی مرتبط باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش شاخص هوش معنوی در پیش بینی دینداری و رضایت از زندگی انجام شد.

در یک مطالعه مقطعی در قالب پژوهشی مبتنی بر طرح همبستگی، در خلال برهه زمانی مهرماه 1396 لغایت اردیبهشت 1397، از میان دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، 237 دانشجو بر اساس فرمول کوکران براورد و بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پس از احراز ملاک های لازم وارد فرایند مطالعه شدند. سه پرسشنامه هوش معنوی، دینداری و رضایت از زندگی در یک برهه زمانی توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک همبستگی پیرسون و رگرسیون در محیط نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و ابعاد چهارگانه دینداری ارتباط معناداری وجود دارد (0/01all Ps=). همچنین بین ابعاد چهارگانه هوش معنوی با رضایت از زندگی ارتباط معناداری مشاهده شد (0/01all Ps=). علاوه بر این، هوش معنوی 0/212 از واریانس دینداری و 0/042 درصد از واریانس رضایت از زندگی را پیش بینی نمود. این دو شاخص در مجموع 0/255 درصد از تغییرات رضایت از زندگی را تبیین نمودند.

یافته های مطالعه حاضر گویای نقش هوش معنوی در پیش بینی دینداری و رضایت از زندگی در دانشجویان بود. این یافته ها می تواند در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی با کاربست های بالینی همراه باشد.