ارزیابی اثر تمرین تصویرسازی حرکتی پس از جلسه تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی سالمندان (مطالعه نیمه آزمایشی)

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تمرین تصویرسازی حرکتی پس از جلسه تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی سالمندان بود.

جامعه آماری پژوهش، سالمندان زن و مرد سالم ساکن در آسایشگاه های شهر مشهد بودند که 22  نفر از افراد واجد شرایط به صورت تصادفی در 2 گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل (11 نفر هر گروه) قرار گرفتند. مداخلات درگروه آزمون شامل مراحل اکتساب، بازیابی پس از 24 ساعت و یک هفته بود. تکلیف حافظه حرکتی شامل اجرای یک توالی انگشتی بود که پس از آن تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی برای گروه تجربی و مطالعه کتاب به مدت 15 دقیقه برای گروه کنترل اجرا شد. در توصیف آماری داده ها از شاخص های میاتگین و انحراف استاندارد و در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری (تعیین اثر بخشی تمرینات تصویرسازی حرکتی) و نیز از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت معنی دار در مراحل مختلف استفاده شد و جهت مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مرحله یادداری 2، بین دو گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل تفاوت معنی دار آماری با برتری گروه تصویرسازی وجود دارد (F=9/87 و P=0/005).

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از تمرین تصویرسازی حرکتی موجب بهبود معنادار در مراحل مختلف شد؛ همچنین، تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی در تحکیم و بهبود حافظه حرکتی سالمندان پس از یک هفته موثر است.