بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

سلامت روانشناختی به مفهوم تامین و ارتقا سلامت روانی فردی و اجتماعی، پیشگیری از ابتلا و درمان مناسب بیماری های روانی و توانبخشی بیماران روانی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران بخش های جراحی است.

این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش های جراحی بیمارستان نمازی شیراز بود که با استفاده از فرمول کوکران عداد 115 نفر از بیماران به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و فرم رضایت آگاهانه شرکت در تحقیق نیز از نمونه نیز اخذ گردید. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد فلاح (1398) برای سنجش سلامت روانشناختی و پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (2003) برای سنجش تاب آوری می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شبکه های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده گردید. همچنین آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22  انجام شد.

میانگین نمرات ارزیابی بیماران از متغیر سازگاری هیجانی 71/ 4 از نمره 5 با انحراف معیار 03/1، هوش هیجانی 45/4 با انحراف معیار 11/1، سازگاری اجتماعی31/4 با انحراف معیار 10/1، عوامل محیطی 18/4 با انحراف معیار 15/1، ارتباطی-اجتماعی 07/4 با انحراف معیار 17/1 و تاب آوری 75/4 با انحراف معیار 02/1 محاسبه شد.

بین ابعاد سلامت روانشناختی با تاب آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین با  بهبود، تقویت و توسعه ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران می توان میزان تاب آوری بیماران را در مقابله با درد افزایش داد.